Als ik door mijn wijk loop en ik zie al die grasvelden, of betegelde oppervlakten, denk ik: “Hoe zou het zijn als hier allemaal eetbare planten groeien?” Gras is leuk, Kinderen kunnen er spelen. Toch denk ik dan, hoe kunnen we het nuttiger inzetten, het mooier maken, en ook nog het voedsel dichterbij de mensen brengen. Zouden sommige grasvelden of stroken tegels/asfalt niet beter benut kunnen worden door er groente, fruit, noten en (eetbare) bloemen te planten.

Als je goed kijkt is er veel ruimte in de stad die niet optimaal gebruikt wordt. Die ligt gewoon ligt te wachten op een andere invulling. De groendienst van de gemeente haalt zelfs het onkruid niet meer overal weg, door de bezuinigingen.

Dus waarom maken we de openbare ruimte dan zelf niet wat mooier? Zo ontstond ons idee van Guerrilla Gardening in Amersfoort. Met de passie voor moestuinen, onze groene vingers en motivatie zijn we aan de slag gegaan. Het mooier en eetbaarder maken van je omgeving is leuk en helemaal niet zo moeilijk. Je begint gewoon.

Zaadbommen

In maart 2011 zijn we met een groep vrijwilligers, planten en zaden de stad in getrokken. Met zaadbommen vol bloemzaad en doperwten zijn braakliggende terreinen gebombardeerd. Deze bommen deze gingen vonden gretig aftrek bij de deelnemers. De 100 zaadbommen waren gegooid voordat we het door hadden.

Op verschillende plekken in de stad is er geplant en gezaaid. Sommige met meer succes dan de anderen. Ons succesnummer was de aardpeer. Ze hebben weinig onderhoud nodig en groeien zo goed als vanzelf. Hij staat er nog steeds mooi en statig bij. Nu wachten tot hij gaat bloeien.

Niet nieuw

Guerrilla Gardening is niet nieuw, het is in de jaren ’70 ontstaan door een vrouw uit New York. Zij heeft een verwaarloosd binnenterrein omgetoverd tot een groene oase in de stad. Mensen uit de buurt sloten zich hierbij aan, waardoor de sociale cohesie in de wijk is verstrekt.