Multiculturele smeltkroes

De duiven zitten ondertussen verscholen in het gebladerte en ik land langzaam weer met beide benen op de grond. Harry vertelt verder en helpt me uit de droom. De tuin is lang niet zo oud als hij lijkt. Sterker nog; hij is betrekkelijk jong.

‘Toen wij hier in 1984 kwamen wonen behoorde dit gedeelte niet bij mijn tuin. Ik kon het er bij huren. Ik heb er een wilde plantentuin van gemaakt en ik heb hoogteverschillen aangebracht, verder wilde ik er niet zo veel geld aan uitgeven omdat het niet mijn eigen grond was. Het enige waar ik in investeerde was een zakdoekenboom (Davidia involucrata).

Midden jaren negentig kreeg ik de kans dit stuk grond te kopen en toen begon het pas echt. Ik heb verschillende bomen en heesters aangeplant. In eerste instantie begon ik met alleen inheemse planten, maar na verloop van tijd kwamen daar Chinezen, Japanners en andere wereldbewoners bij.’

Deze tuin is een multiculturele smeltkroes van nationaliteiten geworden. De tuin van Harry is geen tropische tuin, geen Engelse landschapstuin, geen heestertuin. Er is geen stempel op te drukken, hoogstens die van de maker zelf. Het heeft van alles wat, maar in een combinatie die ik nog niet eerder heb gezien.

Meester in suggestie

Het raamwerk is allang gelegd en de tuin is inmiddels volgroeid. Maar Harry blijft sturen, planten verzamelen en opnieuw indelen. De tuin is nooit af. Ook verovert hij nog steeds terrein. Een nieuwe ‘schaduwkamer’ werd gecreëerd op een stuk grond dat in bruikleen is gegeven door buren. Deze tuin is te bereiken via een verborgen paadje. ‘Bezoekers die mijn tuin zonder mij verkennen lopen hier doorgaans zo voorbij’. Dat is niet zo verwonderlijk. Het lijkt alsof je door de begroeiing van een heester stapt. Het wordt eerst donker en dan is daar opnieuw een verrassing. Varens, bamboe en allerlei prachtige schaduwplanten als eenbes, mansoor en elfenbloem vormen samen een groene oase. Mijn oog valt op een boomvaren. Dan onthult de meester in suggestie zijn geheim. Hij schuift wat van het loof opzij en ik zie de pvc-buis zitten onder de vezelmat. ‘Ik heb de varen er bovenin geplant. Alleen het water geven is nog wat lastig, daar moet ik nog wat op bedenken’.

Aan de bomen lijken lianen te hangen. Ik weet dat er veel subtropische planten zijn die redelijk kunnen gedijen in beschutte tuinen met ons klimaat, maar lianen?... Nieuwsgierig als ik ben vraag ik ernaar. Ook dit geheim wordt met plezier gedeeld. ”Het is klimop. Klimop klimt niet alleen omhoog, maar zal na een aantal jaar ook beginnen met terugvallen. Ik heb alle blaadjes van de hangende klimop gestript en dan houd je deze mooie slierten over.”