Ik houd ervan om relatief onbekende, onopvallende planten in de spotlights te zetten. Een dahlia of een roos verkoopt zichzelf wel, maar de plant die net iets minder knallende kwaliteiten heeft, kan wel wat hulp gebruiken. Briza, het tril- of bevertjesgras, is er zo eentje.

Gedeeltelijk schrijf ik dit stukje omdat het trilgras ook bij mijzelf wel weer onder de aandacht gebracht mag worden. Ik had ooit twee soorten trilgras, Briza maxima en Briza media, de eerste eenjarig, de tweede vast, maar kortlevend. Beide soorten verdwenen organisch toen andere planten meer ruimte opeisten. Uit het oog uit het hart, zo gaat dat soms.

Afgelopen zaterdag bezocht ik een kweker en daar stond ‘ie weer, de prachtige Briza media. Ik mocht even liefkozend de bloeiende aren aaien (ze maken een leuk ratelend geluid als ze bewegen), maar moest de plant er toch weer achterlaten, omdat ik nog een tripje te gaan had en ‘m niet mee kon nemen. Door er een artikel over te schrijven, hoop ik dat ik ‘m niet vergeet en er alsnog weer naar op zoek ga. De andere planten in de border schuiven maar fijn een eindje op om plek te maken.

In drie maten

Het geslacht Briza bestaat uit meerdere soorten, maar er zijn er maar twee die in ons land makkelijk verkrijgbaar zijn. Dat zijn de twee eerdere genoemde Briza media en Briza maxima (groot trilgras).

Soms kom je ook het klein trilgras (Briza minor) tegen. Ze lijken veel op elkaar, maar de grote van de aartjes verschilt, evenals de hoogte. B. minor is de kleinste, met de kleinste aartjes (minor=kleinst) en wordt 25-30cm.

B. maxima is de grootste (maxima=grootste) met een hoogte van rond de 70-80cm en B. media zit er - niet verassend – tussenin (50-70cm).

Van Briza media is ook een cultivar te koop, ‘Limouzi’ die een verbetering is op de soort. De aartjes zijn iets groter en hebben een paarsige gloed. Het blad heeft een blauwe waas. ‘Golden Bee’ is een andere, recente cultivar die je nog weinig ziet. Hij kleurt goud naarmate de aartjes verbloeien.