In de beperking toont zich de meester. Een waarheid als een koe, want less is more. Helemaal als je, zoals wij, noodgedwongen terug moet van 200 naar 100 meter moes- en pluktuin.

Misschien ook wel goed, troosten we onszelf, want altijd druk-druk en hoe leuk is het om bloemen en bonen te telen die vanwege overvloed niet eens worden geplukt? En is een vaasje met drie dahlia’s en wat dille niet net zo fijn als een hele emmer vol? Nou dan. Dit jaar gaan we het eens even helemaal anders doen, strak plannen is het devies.

Zo belanden we op de bank. Het teeltplan van vorig jaar is deerlijk zoek, maar als we eerlijk zijn was dat qua plan ook knap waardeloos: wat we zaaiden en plantten werd vooral bepaald door triviale argumenten als ,,paste nog mooi in de fietstas’’, of ,,zwaaide naar mij bij de kweker’’. Zo krijg je vanzelf van alles teveel.

De bakken met zaadzakjes op schoot dan maar. O, kijk, die juffertjes-in-het-groen, zo schattig, die willen we toch niet kwijt? En Cosmea, altijd goed. Doen we daar gewoon maar één kleur van, in plaats van vijf. Alleen de witte, lekker classy. Of toch ook die witte met rode strepen? Dat kan toch nog wel? Donkerrood was ook wel gaaf, toch, nog niet wegdoen.

Zo worstelen we de bakken door. Er zijn gelukkig hele mooie bonen die niet te pruimen waren: weg. Courgettes model tennisbal die op onze vruchtbare grond basketballen werden: weg. Gele bieten die in alles werden voorbijgestreefd door de ouderwetse rode: weg.

Nu is de zaadbak een stukje leger. Alleen de essentials zitten er nog in, en een beetje meer. Van de rest maken we zaadbommetjes, om op braakliggende terreinen te gooien. Kunnen we altijd nog eens langsfietsen en wat plukken, want helemaal weggooien, dat nooit.

Op het lijstje van de zaadhandel staan onmisbare dingen die echt op zijn: sperziebonen en peultjes, Ammi majus en poot-aardappelen. Die gaan we kopen, met oogkleppen op. Niet kijken wat de buurman in zijn mandje heeft, niet luisteren naar de over-enthousiaste zaadhandelaar die nu iets heeft, ,,met een smaak,dat móet je proberen, hier, neem mee, heb je het zakje van mij’’.

We kijken niet op internet in de kwekers-etalages, en laten de glossy bladen dicht. Wij moeten ons namelijk beperken. Zucht.