Ik dacht vroeger altijd dat jam maken een klusje was voor mensen die waanzinnig veel tijd over hadden. Dat je kilo’s fruit nodig had wat je eerst eindeloos lang moest schoonmaken, schillen of ontpitten om het dan vervolgens in een mega-size pan eindeloos te laten koken tot het indikte. Vervolgens had je dan zo’n lading jam dat je je hele familie- en vriendenkring van een levenslange voorraad kon voorzien. Waar ik dát idee toch vandaan heb gehaald?

Inmiddels ben ik gek op jam maken en zet ik de pan net zo gemakkelijk op het vuur voor een restje fruit dat net genoeg is voor twee potjes. Jam maken stelt namelijk helemaal niets voor. Zeker niet als je - net als ik - een staafmixer hebt en speciale geleisuiker gebruikt (Van Gilse, twee varianten: gewoon of halfzoet).

Voor het maken van jam gebruik je vers, rijp fruit. Onrijp en overrijp fruit bevatten te weinig pectine. Achter op zo’n pak geleisuiker staat precies hoeveel fruit je nodig hebt per pak suiker (1250g fruit met 500g suiker). Als je gelei wilt maken - en dus eerst alle restjes fruit eruit zeeft – kun je in een mengbeker meten hoeveel sap je hebt en omrekenen hoeveel suiker je nodig hebt (ca. 500g suiker per liter sap).

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet zo nauw neem met die hoeveelheden en dat gaat eigenlijk ook altijd goed. Ik doe het fruit dat ik geoogst heb in een pan. Grote stukken snijd ik eerst wat kleiner. Ik doe ook een bodempje water in de pan, zodat het fruit niet aanbrandt (hoeveelheid op gevoel).

Laat het een tijdje pruttelen. Als je geen staafmixer hebt, laat je het net zo lang staan tot het ‘kapot kookt’ en je het makkelijk kunt pureren. Met een staafmixer (met snijhulpstukje) gaat het sneller. Je hakselt het fruit fijn naar eigen smaak - grof met ‘hele’ stukken of bijna moesachtig.