De durfal die tuiniert op goed doorlatende zandgrond laat zijn knollen misschien gewoon in de volle grond overwinteren. Een dekbedje van stro zou tijdens milde winters in principe voldoende moeten zijn om de vorstgevoelige knollen heelhuids de winter door te loodsen.

Ikzelf ben wel in voor zo’n experiment - en ben ook een beetje lui. Ik heb deze optie dan ook uitvoerig getest. Op mijn zanderige grond gaat het wel eens een jaartje goed, maar na de afgelopen, toch vrij strenge winter, heeft slechts één knol het overleefd in de volle grond. Dit jaar gaan ze voor alle zekerheid ook bij mij toch maar weer de grond uit.

Tijd om te rooien

Het is tijd om dahlia’s te rooien als ze na de eerste (milde) nachtvorst door bevriezing bovengronds zwart geworden zijn. Gebruik een spitvork of riek om de knollen op te graven. Grote knollen kunnen nu eventueel gedeeld worden door ze te scheuren. Zorg er daarbij altijd voor dat elke knol een stukje stengel met een oog overhoudt, want anders kan de knol niet meer uitlopen.

Laat de knollen goed drogen en borstel eerst de echt grote kluiten zand eraf, voordat je ze opbergt. Een beetje zand is helemaal niet erg. Bewaar ze in een koele, vorstvrije ruimte.

Je kunt ze bewaren in turf, potgrond of stro, maar om rotting zoveel mogelijk te voorkomen, is het nog beter om ze zo te bewaren dat er lucht langs de knollen kan stromen. Zo’n kunststof geweven zak waarin aardappels of uien worden opgeslagen is ideaal, maar ook een kratje of zo’n blauwe ikea-tas zijn prima.

Nog een paar tips

Vergeet ze niet te labelen op kleur of soort. Controleer de knollen regelmatig en verwijder exemplaren die sporen van rot of schimmel vertonen. Pas ook op voor muizen en ratten.

Dahliaknollen mogen niet te ver indrogen, omdat dit ten koste gaat van de levensvatbaarheid. Leg ze dan ook beslist niet op de tocht. Zijn de knollen toch wat uitgedroogd? Leg ze dan in het voorjaar enkele uren in een bak lauwwarm water te weken. Meestal komt het dan alsnog goed.