Geen experiment wordt geschuwd om deze tuin een tropische noot te geven. Als lianen na te bootsen zijn, dan is het wellicht ook mogelijk om (winterharde) varens als epifyten in bomen te laten groeien. Om dit voor elkaar te krijgen bedenkt Harry inventieve methodes. De varens worden met een beetje potgrond in een nylonkous geplant wat vervolgens bijna onzichtbaar op boomtakken bevestigd wordt. ‘Eerst gebruikte ik katoen van oude T-shirts, maar dat bleek niet te werken. Na een jaar verteert de stof en valt uit elkaar. Nylon blijkt perfect voor dit doel. De varens zijn aangeslagen en groeien goed. Nu is het een kwestie van afwachten en dan is er van de hele nylonkous straks niets meer te zien.’

Onvoorspelbaar, of toch niet?

In deze tuin is niets recht. Paden lopen in onverwachte bochten, borders hebben gewelfde vormen en zelfs het grasveld is niet vlak. Deze tuin is nergens voorspelbaar en verrast op momenten waar je ze het minst verwacht. Zo duikt het pad ineens anderhalve meter de diepte in en sta ik oog in oog met een prachtige Arisaema costatum in de border ernaast. Ik hoef er niet voor door mijn knieën en het mooie uitzicht op de tuin erachter krijg ik erbij cadeau. Prachtig!

”Ik vind het het mooist als het lijkt alsof de tuin van nature zo gegroeid is, zonder ingrijpen en bemoeienis. Ondertussen is alles strak geregisseerd en hebben de planten de plaatsen die ik ze toebedeeld heb. Als bomen elkaar omarmen, of klimmers verweven dan is dat omdat ik dat zo mooi vind.”

De planten in de borders staan nonchalant door elkaar zonder elkaar te beconcurreren. Bovendien staan ze fier overeind, alsof hier nooit een hoosbui of zomerstormpje voorbij komt drijven. Het lijkt een vanzelf ontstaan natuurlijk evenwicht, maar schijn bedriegt: “Als je goed kijkt zie je een heel netwerk van gespannen vliegertouw dat de planten op hun plaatsen houdt. Ik haal het draad wel eerst even door de modder om ervoor te zorgen dat het niet zo opvalt.” Als hij niets had gezegd dan had ik niets gezien.

Dan ontdek ik een jong eikenboompje tussen de planten. Ik heb het vermoeden dat hier dan toch een ontluikende eikel aan zijn regisseursblik is ontsnapt en wijs hem erop. Hij kijkt mij lachend aan. “Dat eikenboompje heb ik daar zelf geplant omdat ik het jonge loof zo mooi vind. Als je een jonge eik steeds snoeit houd je een heel mooi bossig struikje over dat elk voorjaar met prachtig bronskleurig blad tevoorschijn zal komen.”

Ik had het kunnen weten!

Ook op bezoek bij Harry Pierik?

De tuin van Harry Pierik is het hele jaar door op afspraak te bezoeken.

De Verborgen Stadstuin
Assendorperstraat 178
8012 CE Zwolle
Tel: 038 4220564
www.tuinharrypierik.nl